บ่วงสวาททาสรัก

ฝากเรื่องใหม่ ของนักเขียนตัวเล็กๆ ด้วยนะคะ

#บ่วงสวาททาสรัก

อเล็กซิส....

“คุณ…นทีธัชช์ อเล็กซิส”

“คิดหรือยังจะเอายังไง จะเอาอะไร จะอยู่อีกกี่วัน”

 ชายหนุ่มปล่อยคำถามรัวๆ ปลูกขวัญที่คิดไม่ตกกับชีวิตตกใจถึงกับก้มหน้า คิดไว้แล้วต้องเป็นเรื่องนี้ แต่จะตอบอย่างไรดี สาวน้อยสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ กำลังจะตอบก็โดนต่อว่าเสียก่อนสาวน้อยก็ใจแป้ว

“ฉันไม่ได้เรียกเธอมาด่า มาต่อว่า มองหน้าฉันเวลาฉันพูดและตอบมา” ชายหนุ่มใช้สะโพกสอบพิงโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ ดวงตาคมสีฟ้าเข้มจ้องเขม็ง ปลูกขวัญกลืนน้ำลาย “ขวัญ…ขวัญยังไม่คิด”

“อะไรนะ ไม่หูฝาดไปใช่ไหม ฉันคิดว่าเวลาที่ให้ไปมันมากเกินไปด้วยซ้ำ” ใบหน้าเข้มตาสีฟ้าขุ่นข้นร่างยักษ์เดินใกล้ร่างต่ำเตี้ยแค่อกตน สาวน้อยถอยห่างก็ยิ่งตาม เขาให้เวลามาเกือบอาทิตย์หลังจากเปิดพินัยกรรม ทำไมยายเด็กคนนี้ยังไม่คิดอีก สมองมีหรือปล่าวะเนี่ย หรือที่จริงหล่อนต้องการทำตามความต้องการของป๋า คิดเช่นนั้นอเล็กซิสก็รุกถามไถ่ให้รู้แน่ หวังสูง ตาโตกับสมบัติแล้วอายุแค่นี้ถ้าเป็นอย่างนั้นได้โดนดีแน่ ยายเด็กเตี้ยเอ้ย

“ไม่คิดหรือ จะให้ฉันเชื่อหรือ บอกมาตรงๆ ดีกว่าเธอคิดจะมาเป็นเมียฉันตามที่คุณพ่อเขียนไว้ในพินัยกรรม บอกมา”

ตัวแค่นี้หวังสูงเกินตัวเหมือนแม่ไม่มีผิด

ปลูกขวัญ...

ปลูกขวัญไม่รู้ว่าโดนรังเกียจ สมเพช ด้วยความหวาดกลัว เธอเผลอจับข้อมือใหญ่ “อย่าให้ เอ่อ…ฉัน…ไปไหนไม่ได้หรือคะ ให้อยู่ในฐานะอะไรก็ได้ คนรับใช้ก็ได้ ฉันไม่มีใคร มีเงินก็ไม่รู้จะเอาไปไหน”

“กลับไปอยู่ที่เดิมสิ ที่เคยอยู่ เมื่อก่อนเธออยู่ไหน” อเล็กซิสดึงมือกลับมาล้วงกระเป๋ากางเกงอย่างถือตัว

ปลูกขวัญตัวสั่น “ขวัญ ขวัญ ไม่อยากไป”

“เมื่อก่อนเธออยู่ที่ไหน” ชายหนุ่มถามเรื่องที่ไม่เคยคิดสนใจ

“บ้านเด็กกำพร้าขวัญอยู่ที่นั่นค่ะ ไม่อยากไปอีกแล้ว”

ทิ้งลูกสาวหาความสุขให้ตนเองน่ารังเกียจที่สุด ชายหนุ่มไม่ชอบขวัญดาวเมียบิดาอยู่แล้วคิดอย่างดูถูก มองเด็กสาวตรงหน้าอย่างสมเพชเข้าไปอีก…คงไม่มีพ่อล่ะสิ ยายขวัญดาวท้องไม่มีพ่อ

“นะคะ”

“อะไร อย่ามาเซ้าซี้”

“ขวัญขออยู่กับคุณได้ไหม

เครดิตภาพ กลูเกิลค่ะ